Midlife

Eigenlijk was dit schrijfsel te verwachten. Ik heb de kans gekregen om midlife langs elke kant te mogen benaderen. Als echtgenote, als kennis en als minnares. Ik kan u nu al verzekeren, dit wordt een heel schizofreen tekstje.

Als echtgenote is het duidelijk en mocht dit nog niet het geval zijn, mijn ex heeft gekozen voor een andere vrouw. De snelle auto was niet genoeg. Logisch, ik reed dan ook altijd zelf met de snelle auto. Neen, hij is verliefd geworden op iemand anders en daarmee was de kous af. Ik wist na welgeteld 5 minuten dat het voor mij game-over ging zijn. Het is een koude douche, een klets plat in je gezicht. Je vervloekt alles. Tuurlijk, iedereen steunt je dan, iedereen zegt hetzelfde: wacht maar, hij komt wel terug. Of: dat blijft niet duren, je zal wel zien. Of de stoere uitspraken: als ik hem zie, dan mep ik hem!
Superlief en echt motiverend. Ik ben dan ook heel dankbaar dat de mensen meevoelden, dat ik vrienden had die dit mee droegen. Maar ik wou hem niet echt terug, overjaarse pubers zijn heel koppig en als je aan de verkeerde kant staat, komt er helemaal niets meer binnen. En laat ons eerlijk zijn, de relatie was gewoon op, het beste was gepasseerd. Alleen ´houden van´ is soms niet genoeg.
Ik ga hier nu niet lullen over scheiden, iedereen weet dat het pijn doet, punt. Ik heb het nu twee keer meegemaakt en ik kan u verzekeren, elke dag opnieuw denkt men eraan. We hebben nog 6 maanden onder 1 dak geleefd, absoluut geen aanrader! Je ziet je ex veranderen. Je ziet de overgang, de ´crisis´ die ontwaakt en er dan in volle glorie is. Het begint met kleine dingen, de garderobe die langzaam verandert, plots vliegen de oude boxershorts de deur uit en worden ze vervangen door aanpassende dure modellen. Het waterverbruik verdubbelt, het is echt noodzakelijk om te douchen voordat je eventjes boodschappen gaat doen! En eventjes boodschappen doen, duurt dan 3 uren ipv 1 uurtje. Plots worden er ook regio's geschoren en gekortwiekt waarvan de gemiddelde man zelfs het bestaan niet van kent. Het zal waarschijnlijk de kwestie van het bos en de bomen geweest zijn, ik weet het niet. Ik weet wel dat mijn ex helemaal van de kaart is, helemaal op een andere planeet, alsof wij nooit hebben gecommuniceerd met elkaar, alsof wij nooit hebben samengeleefd. Hij heeft alles omgegooid. De man is verliefd.

Als kennis is het veel neutraler. Je kan steunen of praten, maar je kan het ook beter van je afzetten. Kennissen en vrienden zijn nodig om iemand erdoor te helpen.

Waarschijnlijk ga ik met de volgende uitspraak veel commentaar over me heen krijgen, maar who cares. Iedereen, zowel man als vrouw, ondergaat een soort van midlife, daar ben ik van overtuigd. Er komt een moment in ieders leven waar verandering nodig is, waar er iets moet gebeuren: afvallen, coole kleding, een maîtresse, nog een kind krijgen, opleiding volgen, plastische chirurgie, snelle auto/moto, huis kopen, sporten, relatie beginnen/eindigen, job wissel, nieuwe hobby… Het is een belangrijke mijlpaal in je leven, het bepaalt je verdere toekomst, je reflecteert over alles.

Mannen gaan gemakkelijk vreemd in deze periode, vrouwen…ook. Onschuldig geflirt, iemand die jou aandacht geeft, iemand die tijd aan jou besteedt. Tijd die je partner niet meer maakt voor jou. Voordat je het goed en wel beseft, vlieg je mee op de vleugels van Pegasus, hoog boven de wolken, zalig verliefd. Alles is beter en anders. En als ik zeg alles, dan bedoel ik ook ALLES. Waarmee ik nu niet iedereen wil aanzetten tot rare gedachten, joggen is op langere termijn waarschijnlijk gezonder en veel goedkoper. Het is gewoon zo dat men weet wat men wil, men heeft mettertijd ervaring opgedaan en het is geen kalverliefde. Zo heb ik het toch ervaren. Je kan ook gewoon vreemd gaan voor de sex, maar dat kan ook liefde tot gevolg hebben.

Er zijn natuurlijk mensen die heel het vreemdgaan gedoe proberen te omzeilen en ervoor kiezen om te betalen voor tijd, aandacht en sex. Eigenlijk is dit nog geen domme oplossing. Het kan heel wat onnodig leed besparen en het valt niet zo op. Het kan een relatie redden en het is veiliger als ondoordacht vreemdgaan.

Als men midlife hoort, denkt men automatisch aan iets negatief, een vieze ziekte, mannen en vrouwen die zich als varkens gedragen, terwijl dit niet zo hoeft te zijn. Midlife is een verandering in je leven, verandering is niet altijd slecht, toch niet voor jezelf. Het is je omgeving die meestal moeilijkheden ondervindt bij de verandering. En nu gaan sommige mensen zeggen: ´An, na alles wat je hebt meegemaakt, ben je nu helemaal blijven botsen met je hoofd?´ En dan zeg ik: `Luister, ik praat niet alles goed, het is shit, het is afzien, maar soms moet men ook de andere kant willen zien. Soms leidt het tot iets beter.`

Tot de volgende,
Liefs,
Anneke

Zoveel sterretjes....

Ik had een rare droom. Ik zag een heldere hemel en er stonden enorm veel sterren. Ik wandelde naar boven over een trap van zachte wolken en voelde de warmte van al die sterren. Zo rustig, zo licht, zo opgelucht. Het was alsof de sterretjes aan het lachen waren, zo gelukkig. Ik danste tussen de sterren, de ene al meer helder dan de andere. Het was prachtig. Alles fonkelde, ik voelde me compleet, perfect gelukkig.

Plots schrok ik wakker, mijn telefoon rinkelde. Ik stond ineens terug met mijn voetjes op de grond. Ik kreeg het nieuws te horen, 28 mensen zijn omgekomen bij een busongeval vannacht. Duizend gedachten tegelijkertijd bliksemde door mijn hoofd en plots, niets meer. Kan men hier woorden voor vinden? Neen, maar dat hoeft ook niet.

Wat zou ik willen horen mocht het bij ons voorvallen? Ik zou willen dan mijn kind niet zinloos is heengegaan. Ik geloof niet dat het zomaar stopt na de dood. Ik geloof niet in God, maar wel dat we na onze dood nog iets betekenen. Daar zou ik vast in willen geloven, dat deze sterke jonge kinderen hun leven hebben gegeven om andere kindjes te helpen. Ieder mens heeft een beschermengel nodig, en het zou zin geven aan het leven. Kinderen die jong van ons heengaan, kennen geen slechte gedachten of hebben amper slechte herinneringen. Ze kunnen bij hun heengaan alleen maar goede dingen teruggeven. Zou dat geen zin maken? Alles kan toch niet zwart of wit zijn?

Een kind afgeven is het meest ondenkbare wat een mama of papa ooit wil doormaken. Ik wil zelfs niet beginnen om me dat voor te stellen. Het is als een traan die nooit opdroogt, een litteken in je hart dat nooit verdwijnt. Men kan alleen maar hopen dat tijd raad en moed geeft om verder te gaan.

Ik ga nu terug naar mijn droom, ik wil geen droevige gedachten meer. Ik zie 22 sterretjes veel duidelijker als voordien samen met de sterretjes die er al waren. Nog warmer, allemaal met lachende gezichtjes. Zinloos of niet, ze zijn nu gelukkig. Nog een beetje onwennig in hun nieuwe omgeving, speels op zoek naar hun lot. Alles komt op zijn plaats, ik voel me terug opgelucht.

Ik wens voor alle familieleden en medemensen veel moed en sterkte met hun verdriet.

Vanwege mijn heel gezin,
innige deelneming,

Liefs,
Anneke

Bloooos

Dagen werden weken, weken werden maanden. Met schaamrood op de wangen ben ik hier terug aan het schrijven. Wat zouden we schrijven om het goed te maken? Eventjes een afleiding...

Wel eerst en vooral, sinds mijn laatste schrijfsels hier, is er weer heel wat gebeurd. Ik ben ondertussen van job veranderd, willens nillens. Om dat verhaal heel kort te maken: ik wou een beetje thuis blijven, maar na een week hebben ze me in mijn verstopplaats gevonden en ben nu met mijn gat in de boter gevallen, qua werk, werkomgeving, functie, alles. Ik ga dan ook mijn best doen om deze job te koesteren.

We zijn ondertussen ook naar Valencia geweest op vakantie. Het eerste wat me een beetje overdonderde was de verschrikkelijke hitte bij het toekomen. ´s Morgens kwamen we daar aan en ik stond al nat in het zweet. Niet erg sexy, maar ja, vakantie, who cares... Even tussendoor vermelden, we zijn met de auto naar daar gereden, eventjes 18 uren heen, en als ik te weinig geslapen heb, ben ik zeer gevaarlijk. Daarbij nog eens herhalen dat het ´s morgens was, dus nemen we mijn ochtendhumeur er ook even bij. En dan hadden we nog niet eens de tent opgezet. Zie je het al komen? Na een uur stond ik zoals de Hulk de tent op te zetten en was geen enkel familielid nog te bespeuren in een omtrek van 1km. Het resultaat mag er zijn, de tent stond, iedereen leefde nog, en we konnen eindelijk aan de vakantie beginnen.

Nu was het tijd om de omgeving te ontdekken, te genieten, steden bezoeken, eten en zoveel meer. En dat hebben we ook gedaan. Ik heb gewone vissen gegeten, rare vissen, inktvissen, en nog meer van die beestjes waar mijn dochter bij het gedacht alleen al, heeeel misselijk van wordt. Trouwens, Spanjaarden hebben een heel vreemd ritme. Ze staan op rond 8u, ontbijten, actief tot 12u, tegen 14u eten ze terug, rust tot 17u,eten en actie tot 22u, terug eten en dan tot een kot in de nacht ambiance. Begrijpelijk, over de middag is het snikheet en kan men niets doen, dus ´s avonds komen we tot leven.

Wat me ook opgevallen is, roken doen we altijd en overal en het best zo jong mogelijk. Ook marihuana is vrij normaal. ´s Avonds haalde onze buurman altijd zijn sigarenkistje boven en dat stak vol met met het alom bekende gras. Hij rolde de ene na de andere, en hoe later het werd, hoe gekker de taferelen. Zo is hij op een avond met een vork achter een insect gerend. Je moet je voorstellen, een insect van 6cm met vleugeltjes, dat sneller en verder springt dan het oog kan zien, en dan een volwassen man van ca 35 jaar, compleet stoned, met vork, die trager beweegt dan de gemiddelde bejaarde van 85, met dat verschil dat de bejaarde nog wel weet wat zijn voeten doen. Het was hilarisch! Wie wil er nog TV als je dit live kan meemaken. En ik moet er ook niet bij vertellen dat de man meerdere malen heel verbaasd reageerde toen de grond zo dichtbij kwam telkens.

Vele vragen me waarom het in godsnaam zo leuk is om te kamperen. Het grootste voordeel eraan, je gaat en je staat waar je wil, je hebt zelf compleet controle over je verblijf. Voor de rest zijn er niet veel voordelen, maar dat maakt het alleen maar charmant. En waar kom je anders gedrogeerde temperamentvolle mensen tegen?

Voor mij is een vakantie vooral geslaagd als iedereen het naar zijn zin heeft en als ik nieuwe dingen heb gezien en ontdekt.

Tuurlijk, we mogen het strand en het uitzicht niet vergeten. Ik zou geen 1700km reizen met een tent als er niet een beetje water zou zijn. Het was een geslaagde vakantie. Tegen het einde kon ik me al helemaal voorstellen om in de omgeving een vakantiehuisje te bezitten zodat we in de winter er onze batterijtjes terug kunnen opladen. Het is een optie die we zeker nog eens moeten bespreken.

Voor zover de vakantie, wil ik nog even een kleine melding maken van de gebeurtenissen van gisteren. Mijn gedachten zijn nu eventjes bij de mensen die gisteren een zoon, dochter of familielid verloren hebben op PP, of gewond zijn. Veel sterkte!

Het leven is van ons, wij leven het op onze manier, en niets doet er toe, niets te controleren. Iedere dag iets nieuw, iedere dag anders, zo dicht, zo ver, alles komt goed, alles komt terug.

Liefs,
Anneke

Verloren gedachten

Je doet me lachen
ook al ga ik soms kapot van verdriet

Je maakt me rustig
ook al ben ik soms een stressbeest

Je maakt me warm
ook al is mijn hart soms bevrozen

Je geeft me een thuis
ook al ben ik soms alleen

Je geeft me liefde
ook al voel ik soms haat

Je geeft me vergiffenis
ook al ben ik schuldig

Je geeft me een kans
en die neem ik met heel mijn hart

ILY
Anneke

Stilstaande dagen

Het regent vandaag en dan worden we altijd een beetje nostalgisch. Ik ben dankbaar voor de dagen die waren en de dagen die gaan komen. Liefde is iets raar, dus eventjes tussendoor deze lyrics van 1 van de mooiste liedjes allertijden. Al is het maar om de tekst. Morgen terug zonneschijn en terug andere liedjes met hun al even harmonische teksten.
Het moeilijkste wat er is in het leven, is leren hoofdstukken afsluiten en verder gaan. Sommige dingen laten altijd sporen na en vragen hun tijd om te vervagen. Het is niet slecht om eens een dag tijd te nemen en stil te staan. Alles over je heen te laten gaan en knopen door te hakken.
Ik ben waarschijnlijk op dit moment een heel gelukkige vrouw, ik heb alles wat ik nodig heb en meer. Het heeft me al een paar stilstaande dagen gekost, maar elke dag was de moeite en geeft me de kracht en de moed om met volle overgave naar de toekomst te kijken.
Het leven geeft geen cadeautjes, je moet eruit halen wat erin zit. Je kan je ogen sluiten en niet willen zien, je kan je hart sluiten en niet willen voelen, je kan je gedachten blokkeren en niet willen denken. Maar wat voor nut heeft dit? Neem die stilstaande dag, en begin de dag erna opnieuw.
Ik heb soms graag regen, ik weet dat erna zonneschijn komt!

Liefs en tot de volgende,
Anneke


Love Hurts*

Love hurts, Love scars, Love wounds and mars
Any heart not tough or strong enough
To take a lot of pain, take a lot of pain
Love is like a cloud, it holds a lot of rain
Love hurts, Ooo-oo Love hurts

I'm young, I know, But even so
I know a thing or two - I learned from you
I really learned a lot, really learned a lot
Love is like a flame It burns you when it's hot
Love hurts, Ooo-oo Love hurts

Some fools think of happiness, blissfulness, togetherness
Some fools fool themselves, I guess
They're not foolin' me
I know it isn't true I know it isn't true
Love is just a lie made to make you blue
Love hurts, Ooo-oo Love hurts

Solo

I know it isn't true I know it isn't true
Love is just a lie made to make you blue
Love hurts, Ooo-oo Love hurts
Ooo-oo, Love hurts Ooo-oo

*by Nazareth

Van je vrienden moet je het hebben....

Het was vandaag voor mij weer eens ´die dag´ van het jaar. Ik moest voor mezelf vandaag op onderhoud. En nee, niet zomaar een onderhoud, een groot onderhoud! Ik ga meestal voor zoiets naar het ziekenhuis op consultatie. Deze keer had ik wisselstukken nodig, en zodus laat men niets aan het toeval over.

Ik was er eigenlijk al een hele week nerveus over. Waarom moet je als vrouw toch al die dingen ondergaan? Maar goed, ik was thuis op tijd vertrokken, samen met mijn vrienden Axl Rose en James Hetfield, rij ik aan een waarschijnlijk veel te hoge snelheid naar het ziekenhuis. Kom ik daar toe, blijkt dat ze de parkingen aan het verplaatsen zijn. Ik negeer het bordje dat de parking volzet is, en rij zoals het hoort de parking op. Achteraf bekeken had ik misschien het volzet-bordje niet mogen negeren, maar ja, ik geef volledig de schuld aan mijn vrienden die afwisselend om mijn aandacht schreeuwde. Ik rij rustig verder, op jacht naar dat ene plaatsje om mijn auto kwijt te raken. Voor mij reed een man die waarschijnlijk ook zijn vrienden mee had, want hij was even radeloos. We rijden zigzag langzaam verder, en de man voor mij gaf het zonder waarschuwing op. Hij vond het praktisch om zich te parkeren midden op de weg.

De eerlijkheid gebiedt me te vertellen dat ik heel slecht ben in parkeren en traag rijden of achteruit rijden. Dus toen die man zich daar in het midden parkeerde, kon ik niet anders als heel traag er langs te rijden. Ik rij waarschijnlijk met 1 van de kleinere autos in deze wereld, maar toch had ik absoluut geen geduld voor dit. Zodra ik er voorbij was, heb ik dan ook even misbruik gemaakt van mijn gaspedaal. (lieve auto, vergeef het me)

Er restte me dus niets anders dan braaf te wachten tot er iemand zijn plaatsje aan mij zou afstaan. Ik stelde me strategisch in het midden van de parking, en keek met argusogen rond. En ja hoor, er kwam een dame naar beneden en al snel was er een plaatsje vrij voor mij. Klein detail, het was een piepkleine plaats, 50m ACHTER me. Ik was verplicht achteruit te rijden, in een bocht, op een overvolle parking waar iedereen al verkeerd stond om mezelf in de veel te kleine plaats te wringen, die achteraf bekeken nog niet eens een officiele parkingplaats was. Ik rij dus veel te snel achteruit, omdat het me al zo hoog stak, was ik een beetje in de verkeerde spiegel aan het kijken. Ik was eigenlijk in geen spiegel aan het kijken, vrouwen zijn niet altijd ijdel! Ik heb nog net op tijd kunnen remmen omdat er plots een Volvo stond, die ik voordien nog niet had gezien, net als de Ford en de VW, die er ook plotseling stonden, zomaar, allemaal netjes naast elkaar. Dus na veel keren en achteruit rijden, kom ik aan bij mijn plaatsje. Vooruit erin, zonder zever. Tuurlijk, omdat het de grootste plaats was op heel de parking, heb ik 10min nodig gehad om uit te zoeken hoe ik mijn portier zou openen zonder de lelijke witte auto naast me van zwarte stripes te voorzien. Uiteindelijk, na veel met Jezus te hebben gesproken, ben ik toch nog op tijd op plaats van afspraak aangekomen.

Moraal van het verhaal: de volgende keer neem ik Brian Johnson ook mee!

Tot de volgende zou ik zo zeggen,

Liefs,
Anneke

When I fall (fell) in love

Ik weet niet precies hoe het zit met de rest van de wereld, maar ik luister constant naar muziek. Ik kan elke gebeurtenis in mijn leven linken aan een liedje. Terwijl ik hier aan het schrijven ben, luister ik ook naar muziek. Zo gaat het schrijven vlotter, zo komt de tekst vanzelf.

Zonet galmde het liedje ´When I fall in love´ door mijn koptelefoon. Ik moest direct denken aan de eerste keer dat ik echt verliefd werd. Vlinders in de buik, alles zweeft, en je beseft absoluut niet wat voor stomme dingen je allemaal uitkraamt. Je voelt alleen maar hoe je hart door je lichaam raast aan 1000 per uur. Elke seconde van de dag wil je bij de andere zijn, je leeft in een droom, je haalt de meest halsbrekende toeren uit. Verliefd zijn is het mooiste wat er bestaat, zo zeggen ze toch. Er zijn ook wetenschappers die al bewezen hebben dat in eerste instantie, het verliefde gevoel, maar 6 maanden duurt. Het is bewezen dat dit een chemische reactie is. Je lichaam reageert gewoon enorm raar op de andere persoon.

Eigenlijk word je gewoon in het zak gezet door je lichaam. Wat als je nu verliefd wordt op de verkeerde? Dan sta je daar mooi. Het enigste positieve aan de zaak, er zijn al prachtige liedjes over de liefde gemaakt! Denk maar aan Love Hurts, Unfaithful, Missing you, Unchained Melody, Take my breath away, Nothing compares 2U, Always, Heaven, You´ve lost that lovin´feeling. Allemaal verschillende soort inhoud, maar toch allemaal over liefde.

En dan is er nog zoiets als ware liefde. De ware liefde kom je maar 1 keer in je leven tegen. Soms op de juiste moment, soms niet. Het voelt alsof alle puzzelstukjes samenvallen. Je wordt wakker en gaat slapen met die ene persoon in je gedachten, ook al ben je niet altijd samen. Je voelt op afstand wat er gaande is met de andere, je hebt maar een half woord nodig om alles te begrijpen. Ware liefde kan het meeste pijn doen, maar het kan ook het grootste geluk brengen. Het is alsof de andere een stuk van jezelf is. Het is moeilijk te beschrijven eigenlijk. Het is gewoon iets wat eeuwig blijft.

Ik heb zonet gelezen dat Mevr. Morel en Mr. Vanheck nu officieel samen zijn tot de dood hun scheidt. Eventjes terzijde gelaten dat het bekende mensen zijn, wil ik toch zeggen dat ik het enorm moedig vind en dat ik er veel respect, begrip voor heb. Normaal gezien trouwen mensen om samen een mooie lange toekomst tegemoet te gaan. Het koppel in kwestie heeft geen toekomst. Ook al zijn ze eventueel getrouwd uit praktische overwegingen, trouwen doe je niet zonder enig gevoel. Ik denk dat op dit punt in hun leven, ze elkaar gewoon het beste gegeven hebben. Het is het mooiste wat ze voor elkaar hebben kunnen betekenen.

Zo, tot de volgende zou ik maar zeggen,
Liefs,
Anneke